زمانی بزبز قندی در یک جنگلی پر از درختان شیرین زندگی می‌کرد. برگ‌های درختان در رنگ‌های قرمز و نارنجی و زرد می‌درخشید. بزبز قندی با موهای شیرین و پوستی شفاف و رنگارنگ بود. پنجه‌های بزبز قندی با ناخن‌هایی شبیه کریستال درخشان بود. او همیشه شاد و خندان بود و همه را به خنده و شادی وادار می‌کرد.

بزبز قندی و پیکو همیشه با هم ماجراجویی می‌کردند. آنها به اشتراک گذاشتند و با هم خندیدند. آنها به درختان پر از گل‌های جادویی رفتند و در برابر آفتاب آویزان شدند. بزبز قندی همیشه به پیکو می‌گفت: "تو بهترین دوست من هستی و هرگز تنها نمی‌مانیم."

در انتها، بزبز قندی و پیکو به دوستان خود و همه حیوانات جادویی داستانی خوشمزه و شیرین درباره ماجراهایشان گفتند. همه با هم خندیدند و از این داستان خوشحال شدند. بزبز قندی و پیکو همیشه به همراه بودند و ماجراهای جدیدی را تجربه می‌کردند.