26th Nov 2024
Er was eens een klooster, Klooster Boslust, vol verhalen en dromen. Het stond in Valkenburg, waar de bomen fluisterden en de lucht fris was. De zusters die daar woonden, hadden veel te vertellen, en hun herinneringen waren als de kleuren van een regenboog. Ze deelden hun leven en hun liefde voor de mensen om hen heen, zo warm als de zon die op een mooie dag scheen.
?alt=media&token=a2079775-4259-439e-af2f-f665fb8b0f66)
Klooster Boslust was begonnen in een tijd heel lang geleden, toen negen dappere zusters aankwamen. Ze kriebelden van spanning en hoop. Hun nieuwe huis was groot en mysterieus, en het rook naar frisse appeltaart. Samen maakten ze een nieuw begin en zorgden voor anderen, zo gezellig als een familie.
Elke dag was als een nieuw verhaal. De zusters baden samen, werkten in de tuin en hielpen mensen in de buurt. Ze waren als een grote, vrolijke groep die altijd klaarstond om te helpen. Soms waren er geheimen, zoals de liefde tussen twee bewoners die niet mochten worden gezien, maar de zusters keken altijd met een glimlach toe.
Er waren ook feestdagen, vol lachen en gezelligheid. Iedereen kwam samen om te feesten. En wie kan de dag vergeten waarop een oude man zijn tachtigste verjaardag vierde? Met een hoge hoed en een grote lach, de zuster hielp hem en iedereen applaudisseerde!
Tegenwoordig staat Klooster Boslust leeg, maar de zusters dromen van wat het kan worden. Misschien een plek voor kinderen en ouderen om samen te zijn. Hun verhalen leven voort, zoals de zachte bries die door de bomen waait. Zo lang mensen er zijn om te luisteren, zullen de verhalen blijven bestaan.
